ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 |
با سلام و احترام ضمن تقدیر و تشکر و تبریک هفته معلم به اطلاع همکاران می رساند ثبت دوره های درون سازمانی با کد 8 رقمی برای بار سوم و آخرین بار تا تاریخ94/02/30 تمدید گردید. لذا موجب امتنان است قبل از پایان مهلت اعلام شده همکاران نسبت به ثبت دوره های خود اقدام فرمایند . ضمنا تایید دوره ها نیز تا پایان اردیبهشت ماه 1394 دارای مهلت می باشد . با توجه به آنکه بعد از مهلت اعلام شده دیگر به هیچ عنوان سامانه جهت ثبت دوره ها باز نخواهد شد لذا موجب امتنان است ضمن اطلاع رسانی به موقع نسبت به ثبت و تایید دوره های آموزشی با کد 8 رقمی اقدام فرمایید . بدیهی است تبعات عدم ثبت و تایید به موقع اطلاعات برعهده ی ذینفعان خواهد بود. تاریخ اطلاعیه : 23/02/94
منبع خبر: سایت اداره آموزش و پرورش شهرستان تالش
دَرخودماندِگی (به انگلیسی: Autism/bdi>) نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی، کلامی غیرطبیعی مشخص میشود. علائم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز میکند و علّت اصلی آن ناشناختهاست. این اختلال در پسران شایعتر از دختران است. وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز درخودماندگی ندارد. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارتهای ارتباطی تأثیر میگذارد. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیتهای مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار میسازد. در بعضی موارد رفتارهای خودآزارانه و پرخاشگری نیز دیده میشود. در این افراد حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) پاسخهای غیرمعمول به افراد، دلبستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده میشود و ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیتهای غیر معمول دیده شود. هستهٔ مرکزی اختلال در درخودماندگی، اختلال در ارتباط است.
تا کنون هیچ روش قطعیای برای درمان مبتلایان به درخودماندگی یافته نشدهاست. کارآمدترین روش درمانی، توانبخشی است.
نقص در رشد اجتماعی، اوتیسم و اختلالات طیف درخودماندگی (ASD) را از سایر اختلالات رشدی متمایز میکند. بیماران اوتیستیک آسیبهای اجتماعی دارند، به طوری که نمیتوانند احساسات سایرین را به درستی درک کنند.
رشد اجتماعی غیر معمول از ابتدای دوران کودکی قابل مشاهدهاست، به طوری که نوزادان اوتیستیک توجه کمتری به تحریکات اطرافیان نشان میدهند، لبخند و نگاه کردن به اطرافیان کمتر از همتایان است و کمتر به اسم خودشان پاسخ میدهند، کودکان اوتیستیک ۳ تا ۵ ساله درک اجتماعی کمتری نشان میدهند. به طور خود به خودی به افراد گرایش ندارند، احساساتی نمیشوند و به احساسات واکنش نشان نمیدهند، ارتباط کلامی و نوبتگیری نیز ندارند، ولی نسبت به مراقبان اولیهشان وابستگی نشان میدهند.
این کودکان به طور معمول کمتر از معمول وابستگی امنیتی دارند، در طی ۲و ۳ سالگی، کودکان درخودمانده کمتر از سایر همسالان صداسازی به صورت منفرد و تکراری، همخوان، کلمه و مجموعه کلمات دارند. حالات بدنی آنها با کلمات هماهنگ و ترکیب نمیشوند، کودکان اوتیستیک کمتر درخواستهایشان را مطرح میکنند و یا در تجاربشان با دیگران شریک میشوند و بیشتر به نظر میرسد که کلمات سایرین را تکرار میکنند(echolalia)، و یا ضمایر را معکوس بیان میکنند،
منبع: fa.wikipedia.org
تهیّه و تنظیم: مسعود علائی- سرگروه پایه ی پنجم ابتدائی- شهرستان تالش